Ormiańska obecność w Jerozolimie (Izrael) sięga IV wieku n.e., kiedy to Armenia przyjęła chrześcijaństwo jako religię narodową, a ormiańscy mnisi osiedlili się w Jerozolimie. Ormianie są chrześcijanami, ale ich kościół jest formalnie niezależny od kościołów greko prawosławnego i katolickiego. Między innymi pewnie dlatego w Jerozolimie istnieje osobna od Chrześcijańskiej dzielnica Ormiańska. Jest ona najmniejszą z czterech dzielnic Starego Miasta. Historycznie dzielnica ta rozrosła się wokół katedry św. Jakuba.
Pochodząca z XII wieku, z czasów wypraw krzyżowych, katedra św. Jakuba jest głównym kościołem w dzielnicy ormiańskiej w Jerozolimie. Uważa się, że znajduje się ona w miejscu, w którym ścięto św. Głowę św. Jakuba Większego w 44 n.e. Wśród relikwii, w kościele znajduje się relikwiarz, zawierający jego czaszkę.
W klasztornym kościele św. Marka znajduje się kamienna inskrypcja z 73 r.n.e. świadcząca o tym, że jest to pierwotne miejsce Ostatniej Wieczerzy Jezusa z Jego uczniami. Większość innych chrześcijan uważa jednak, że miejsce Ostatniej Wieczerzy znajduje się gdzie indziej, w Wieczerniku w kompleksie Grobowca króla Dawida. Dzielnica Ormiańska
Klasztor należy do Syryjskiego Kościoła Ortodoksyjnego założonego w VI wieku w Syrii. Modlitwy odprawiane tu są w języku aramejskim. Kościół posiada w swych zbiorach wiele relikwii. Wśród nich rzekomo znaleźć można kawałek Świętego Krzyża, na którym ukrzyżowano Chrystusa.
