Jest to jedno z pierwszych miast na Ziemi, którego początki sięgają około 7500 lat pne, Çatalhöyük (współczesna Turcja) było wówczas prawdopodobnie największą osadą na świecie. Miejsce to to ma bardzo duże znaczenie w ewolucji społecznej człowieka. Był to przełomowy moment w historii, gdy ludzie rozpoczęli osiadły tryb życia w dużych grupach. Do tego czasu największymi osadami ludzkimi były wioski liczące zaledwie kilkaset mieszkańców, ale w Çatalhöyük żyło około 5000 do 7000 osób. Mieszkająca tu ludność zdobywała umiejętności upraw i udomowiania zwierząt.
Było to miasto połączonych ze sobą domów z suszonych cegieł. Cała osada była labiryntem przypominającym plaster miodu, każdy dom był przyklejony do kilku innych, bez odstępu pomiędzy nimi. Między domami nie było ulic, jakie znamy dzisiaj. Ludzie chodzili po dachach. Było tak, ponieważ domy nie miały tradycyjnych drzwi. Funkcje wejścia pełniły otwory w suficie. Z dachu schodziło się do domu po drabinie. Z głównego pomieszczenia niskie otwory w ścianach prowadziły do innych pokoi. Wnętrza domostw miały tynkowane ściany, często zdobione malowidłami
Domy w Çatalhöyük zdobione były czaszkami zwierząt, pod pomalowanymi podłogami znajdowały się miejscama pochówku. Rytuały pogrzebowe były dość złożone. Ludzie o wyższym statusie chowani byli we wnętrzach domów, głowa była jednak oddzielona od ciała i mogła być używana w rytuałach. Innych zmarłych pozostawiano na otwartej przestrzeni, aby kości oczyszczone zostały przez dzikie zwierzęta.
