Linia brzegowa wysp Malty, Gozo i Comino usłana jest stanowiskami obserwacyjnymi zbudowanymi przez Zakon Świętego Jana w XVII wieku. Szereg małych wież strażniczych został wzniesiony, aby obserwować zbliżające się od strony morza okręty wroga. Zaplanowano rozmieszczenie baszt tak, aby każda z nich widziała swych obu sąsiadów. W ten sposób wdrożony został system wczesnego ostrzegania poprzez szybkie przekazywanie informacji pomiędzy najbliższymi wieżami.
Jedna z baszt na wyspie Gozo, prócz ochrony przed nadciągającymi wrogami, miała jeszcze inne ważne zadanie. Grzyb Maltański (Malta Fungus), w rzeczywistości wcale nie grzyb, który rośnie na małej przybrzeżnej wyspie, uznawany był za posiadający właściwości lecznicze. Był tak cenny, że klify wysepki zostały wygładzone, aby uniemożliwić złodziejom wspinaczkę. Prymitywny kosz na linie rozciągniętej pomiędzy brzegami był jedynym sposobem na dotarcie do wysepki o nazwie Grybowa Skała (Fungus Rock). Rycerze używali rośliny jako opatrunku na rany i lekarstwa na czerwonkę. Jako rzadki lek był on często podarunkiem dla królów i znamienitych osób w całej Europie. Gdy Wielki Mistrz Zakonu Świętego Jana ogłosił, że Grzybowa Skała jest strefą zamknięta dla zwykłych śmiertelników, znajdująca się w pobliżu wieża Dwejry służyła jako punkt obserwacyjny do ochrony wysepki i leczniczej rośliny.
