Ogrody były nie mniej ważne dla Ludwika XIV. W 1661 roku zarządził on aranżację olbrzymich ogrodów, najwspanialszych w Europie. Sto pięćdziesiąt pięć posągów zdobi 43 kilometry alejek. Dla rozrywki spacerowiczów fontanny wykonują małe, ale dynamiczne widowiska wodne. Dziś ogrody Wersalu są najlepszym przykładem ogrodu francuskiego. Zaprojektowane, aby tworzyć perspektywę sięgającą aż po horyzont, nawet ogrody w Wersalu miały wychwalać króla. Przeznaczone do oglądania z tarasu ogrody Wersalu ilustrowały całkowitą dominację króla nad przyrodą.
Rozbudowa ogrodów z coraz większą liczbą fontann, zwiększała zapotrzebowanie na wodę przekraczające lokalne możliwości. Zaopatrzenie ogrodów w wodę stało się krytycznym wyzwaniem. Z biegiem lat opracowano wiele różnych projektów, aby zapewnić potrzebną wodę. Zainstalowano układy hydrauliczne, pompy wodne i szeroko stosowano hydraulikę grawitacyjną. W pewnym momencie ogrody Wersalu zużywały dziennie więcej wody niż całe miasto Paryż. Nawet z dodatkowymi zapasami, nigdy nie było wody w wystarczającej ilości, aby wszystkie fontanny działały jednocześnie. Kiedy król spacerował po ogrodach, stosowano specjalny system sygnalizacji, aby włączać tylko te fontanny w pobliżu monarchy. Kiedy mijał fontannę, przekazywano sygnał gwizdkiem, żeby ją wyłączyć, tak aby następna, do której się zbliżał, miała zostać włączona.
