W dawnym pałacu królewskim Luwr w Paryżu mieści się najczęściej odwiedzane muzeum na świecie. Wizyta tutaj wcale nie jest przyjemna. W miesiącach letnich przybywają tłumy turystów, aby zobaczyć głównie Mona Lisę da Vinci. Nikt nie docenia obrazu. Po godzinach spędzonych w niekończących się kolejkach masz okazję przez mniej niż minutę zobaczyć obraz ponad głowami innych ludzi. Zdecydowanie nie jest to warto poświęcać wielu godzin, aby zobaczyć jeden mały portret.
Dziesiątki tysięcy dzieł sztuki znajdują się na wystawie w Luwrze. Postanowiliśmy zobaczyć tylko kilka z nich. Niestety, niektóre dzieła sztuki z naszej listy zostały tymczasowo przeniesione do innych muzeum, więc pozostało nam tylko sześć dzieł sztuki. Aby je zobaczyć spędziliśmy w Muzeum w Luwrze cały dzień.
Kamienna stela z wyrytym Kodeksem Hammurabiego to starożytny babiloński tekst prawniczy, napisany około 1755 roku pne. W tym czasie Babilon był największym imperium na świecie, które rządziło większością Mezopotamii, która obejmuje części współczesnego Iraku, Syrii i Iranu. Tekst wyryty na bazaltowej steli to zbiór praw króla Hammurabiego. Jest to najstarszy, najdłuższy, najlepiej zorganizowany i najlepiej zachowany tekst prawniczy w historii ludzkości. Ten zbiór praw i orzeczeń sądowych służył nie tylko Babilończykom, ale także uczył przyszłe pokolenia, czym jest sprawiedliwość.
Tekst zaczyna się stwierdzeniem, że mezopotamscy bogowie wyznaczyli Hammurabiego, by wymierzył sprawiedliwość. Kodeks zawiera formuły wyroków dotyczących 282 wykroczeń. Niektóre wyroki mówią: „Jeżeli człowiek z klasy wyższej wybije oko innemu wysoko urodzonemu, to jego oko powinno być wybije”, „jeśli wyłupi oko człowiekowi stanu wolnego (…) zapłacić musi jedną minę złota”, a „jeżeli wyłupi oko niewolnika (…) zapłaci połowę jego wartości”. Zasady te uczą nas o nierówności opartej na hierarchii w imperium babilońskim. Członkowie każdej klasy mają różne wartości. Kodeks Hammurabiego jest pierwszym znanym źródłem zasady wymierzania wzajemnej sprawiedliwości, czyn za czyn, znanej także Żydom, muzułmanom i chrześcijanom jako koncepcja oko za oko. Tekst biblijny, Księga Wyjścia, napisany ponad 1000 lat później, niesie ze sobą podobną zasadę wzajemnej sprawiedliwości zaczerpniętą najprawdopodobniej z Kodeksu Hammurabiego. Tekst biblijny poucza nas: „Jeśli jednak dojdzie do szkody, wtedy zapłaci życiem za życie. oko za oko, ząb za ząb, ręka za rękę, noga za nogę, oparzenie za oparzenie, rana za ranę, siniec za siniec”.
Inny zestaw wyroków wyrytych w obelisku Hammurabiego zawiera wgląd na temat nierówności ze względu na płeć: „Jeżeli kobieta z klasy wyższej umrze, jego (zabójczy) córka zostanie skazana na śmierć”, „jeśli umrze kobieta z klasy wolnej, on zapłaci połowę mina” i „jeśli służąca umrze, zapłaci jedną trzecią miny”. Są to zasady, które mocno zakorzeniły się w wielu przyszłych zasadach społecznych i głównych religiach. Wyraźnie widoczne jest, że kobiety są zawsze mniej warte niż mężczyźni tego samego stanu.
