Średniowieczna słowiańska osada obronna zwana grodem została zbudowana na wyspie na jeziorze Lednica za panowania pierwszego polskiego władcy, księcia Mieszka I. Była to jedna z najważniejszych twierdz tamtego okresu i jest ściśle związana z początkami państwa polskiego.
Gród został ufortyfikowany drewnianymi konstrukcjami i miał dwa kamienne budynki, mały pałac z kaplicą i kościół. Dwa większe wgłębienia w podłodze kaplicy, baseny chrzcielne, sugerują, że Ostrów Lednicki jest prawdopodobnie miejscem, w którym w 966 r. n.e. miało miejsce wprowadzenie chrześcijaństwa do Polski poprzez osobisty chrzest Mieszka I.
Zanim na tych ziemiach wprowadzono chrześcijaństwo wśród Słowian czczono siły natury utożsamiane z wieloma bóstwami, a także duchy przodków. Te same bóstwa występowały u wielu plemion, inne miały zasięg lokalny. Każdy ród miał swoje duchy przodków, które otaczał czcią. Słowianie wierzyli, że bóg obcego plemienia jest tak samo realny, jak ich własny. Praktyka religii słowiańskiej dopuszczała możliwość odrzucenia kultu jednego bóstwa na rzecz innego silniejszego. Dlatego też przypuszcza się, że przyjęcie zwycięskiego i silniejszego chrześcijańskiego Boga Sasów i Czechów było naturalną koleją rzeczy. Przejście na chrześcijaństwo dawało też korzyści polityczne.
