Niewielkie miasteczko San Ignacio w Kalifornii Dolnej Południowej w Meksyku okazało się sukcesem w wysiłkach misyjnych zapoczątkowanych przez jezuitów. To miejsce miało świetne położenie z niemal nieograniczonymi zasobami wody. Z biegiem lat wokół misji San Ignacio zbudowano wioskę o tej samej nazwie. Przed przybyciem misjonarzy w 1728 roku była to po prostu pustynna oaza, znana wśród miejscowych Indian Cochimí jako Kadakaamán lub „strumień trzcin”.
Zdziesiątkowana przez ciężką pracę, epidemie i choroby Starego Świata ludność tubylcza gwałtownie się zmniejszyła i do 1840 roku całkowicie zniknęła z powierzchni ziemi. W ciągu nieco ponad 100 lat Misja San Ignacio Kadakaamán straciła swój główny cel, a misjonarze opuścili to miejsce. Dominikanie, którzy przyszli po Jezuitach ukończyli obecny budynek kościoła. Dziś jest to kościół parafialny. Świątynia ma plan krzyża łacińskiego, gach ze sklepieniami i kopułą. Pozłacany drewniany ołtarz został sprowadzony z Meksyku pod koniec XVIII wieku.
