Wyspa Sint Eustatius należy do Holandii Karaibskiej, gmina na Morzu Karaibskim, która jest częścią Holandii. Między XVII a XIX wiekiem wyspa przechodziła z rąk do rąk aż dwadzieścia jeden razy między Holandią, Anglią i Francją, zanim stała się zależna wyłącznie od tej pierwszej. W szczytowym okresie populacja na Sint Eustatius osiągnęła około 10 000 osób. Większość z nich to byli kupcy zajmujący się interesami handlowymi i morskimi. Szacuje się, że prawie 10% ludności stanowili Żydzi.
W 1739 r. Żydzi mieszkający na Sint Eustatius zbudowali synagogę znaną jako Honen Dalim. Dwupiętrowy budynek ma ściany z przywiezionych z Holandii żółtych cegieł i kamieni z lokalnej skały wulkanicznej. Budynek był odzwierciedleniem zamożności tamtejszej społeczności Żydowskiej i wyrazem ich wpływów na wyspie. Z synagogi korzystali zarówno Żydzi sefardyjscy, jak i Żydzi Aszkenazy. Innym miejscem, które przypomina dawną obecność Żydów na wyspie jest Stary Cmentarz Żydowski, na którym najstarszy nagrobek pochodzi z 1742 roku.
