Gion to stara dzielnica rozrywki w Kioto z licznymi teatrami, restauracjami i pijalniami herbaty. Ze swymi drewnianymi fasadami budynków i migoczącymi u wejścia latarniami, Gion najbardziej słynie jednak jako dzielnica gejsz. Jest to jedno z ostatnich miejsc w Japonii, gdzie zobaczyć można gejsze i maiko (uczennice), z ich twarzami wymalowanymi na biało, zawsze w lśniącym kimono i w drewnianych butach.
System gejsz narodził się w XVII wieku. Domy gościnne dzielnicy rozrywki oferowały bankiety uświetniane przez kurtyzany biegłe w śpiewie i tańcu. Najbardziej doświadczone artystycznie kobiety zaczęły być określane jako geiko (dziewczyna biegła w sztuce), a później jako geisza (artystka). W dawnych czasach dziewczynka w wieku lat siedmiu oddawana była przez rodziców za rekompensatą finansową do domu gejsz, gdzie pobierała nauki, otrzymywała ubranie i wyżywienie. Z uplywem czasu zaczynała ona sama zarabiać pieniądze aby spłacić dług rodziców i swą własną edukację. Dzisiaj, nadal wiele młodych dziewcząt zgłasza się dobrowolnie aby zostać gejszą. Niewiele jednak z nich jest w stanie przetrwać ostry trening jako maiko, gdy nauczane są śpiewu, tańca, sztuki układania kwiatów, ceremonii przygotowania herbaty, a nawet kaligrafii języka japońskiego.
