W każdym stanie Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej rdzenni Amerykanie organizują zjazdy, a raczej spotkania artystyczne nazwane pow-wow. Składają się na nie parady, tańce, śpiewy, a nawet wybór Miss Indian.
Indianie Ameryki Północnej, pochodzą z wielu plemion, szczepów i grup etnicznych. Ich krew jest często wymieszana z emigrantami pochodzącymi z Afryki, Azji, Europy bądź innych regionów świata.
Gdy w XVIII w. pierwsi Europejczycy zetknęli się z rdzennymi mieszkańcami Alaski było tam wiele plemion i dużo różnych grup językowych. Dla ludności Alaski, przybycie Rosjan było wielkim nieszczęściem. Indianie byli zmuszani do niewolniczej pracy, brano zakładników, dzielono rodziny. Przemoc i europejskie choroby przyczyniły się do śmierci prawie 80% populacji Indian Aleut.
Kilka różnych kultur wykształciło się na północnym wybrzeżu Pacyfiku począwszy na południu od dzisiejszego stanu Waszyngton w USA, poprzez wybrzeże Kolumbii Brytyjskiej w Kanadzie, aż do terytorium Alaski. Kultury te były do siebie podobne w pewnym stopniu i jednocześnie dość odmienne.
Głębokie kaniony, skalne palisady, wysokie płaskie szczyty zwane mesa i pustynia rejonu narożnika stanów Utah, Kolorado, Nowy Meksyk i Arizona były rodzimym miejscem wyjątkowej grupy etnicznej, którą nazywamy dzisiaj Anasazi. Żyli oni tutaj od mniej więcej 500 roku p.n.e. W roku 1300 naszej ery Indianie Anasazi opuścili swe budowle, skalne domostwa, wioski i inne osady i przenieśli się na południe mieszając się z różnymi plemionami. Jaki był powód tej migracji? Niektóre teorie mówią o wrogich sąsiadach, którzy ich do tego zmusili. Inne mówią o przeludnieniu i długotrwałej suszy, która uczyniła ten rejon trudnym do zamieszkania. Prawdopodobnie połączenie tych czynników sprawiło, że Anasazi opuścili swe domy zawsze.
Park narodowy Mesa Verde to tak naprawdę duży park archeologiczny z wieloma budowlami wzniesionymi we wnętrzu załamań skalnych. Pierwotni Indianie Pueblo zamieszkiwali te tereny w okresie od 550 do 1300 r.
Casa Grande to pozostałości starożytnej indiańskiej wioski w okolicach Coolidge w Arizonie. Opuszczony długo przed przybyciem pierwszych Europejczyków, główny budynek wzniesiony z caliche przetrwał do dziś, przynajmniej częściowo.
Skalne budowle określane dzisiaj, jako Zamek Montezuma (Arizona, USA) pochodzą z lat 1100 - 1400. Przetrwałe pięciopiętrowe zabudowania zawierają ponad 20 pomieszczeń.
W zrekonstruowanej wiosce Huron/Ouendat (Kanada) można zobaczyć, jak żyli Indianie w dzisiejszym rejonie Ontario przed przybyciem pierwszych Europejczyków.
Kultura Adena to grupa rdzennych społeczeństw amerykańskich sprzed 2000 lat. Łączyły ich podobne do siebie ceremonialnie rytuały pogrzebowe. Ziemne budowle, które wznieśli przetrwały do naszych czasów.
Kultura Missisipi wzniosła wiele osad wzdłuż rzeki Missisipi. Cahokia uważana jest za największą. Pochodzi ona z 700 rne. Szacuje się, że w szczytowym okresie około 1050 r. mieszkało tu od 10 do 20 000 osób.
Indianie Monongahela przestali istnieć jako niezależna grupa etniczna na początku XVII wieku. Prawdopodobnie wchłonęły je inne plemiona. Zrekonstruowana mała Wioska Indian Monongahela w Meadowcroft daje nam możliwość poznania 16-wiecznego życia tych rdzennych Amerykanów.
Góry Great Smoky na granicy stanów Tennessee i Karolina Północna są rodzimą ziemią Czirokezów, narodu Indian o bogatej tradycji. W swym rozkwicie, długo zanim Kolumb odkrył „Nowy Świat” władali oni terenem, który należy dziś do w częściach do ośmiu stanów USA.
Datowanie radiowęglowe ze schronienia skalnego Meadowcroft wskazuje, że ludzie byli tu już 16 tys. lat temu, a być może nawet 19 tys. lat temu. Ta druga data jest wciąż kwestionowana, ale po wielu latach debaty, 14 tys. lat p.n.e. staje się datą powszechnie akceptowaną. Jest to 3000 lat wcześniej niż artefakty kultury Clovis. Dostarcza to dowodów na bardzo wczesną obecność ludzi w Ameryce, tak naprawdę jest to najstarsze znane miejsce na zachodniej półkuli.
