" To prawda, że gdy zabiją oni kogoś. To konserwują oni jego członki i wypełniają tykwy ich tłuszczem, który zanoszą do ich domów, ale to jest ich trofeum i oznaka ich zwycięstwa ..."
Jean Baptiste Labat, rok 1722.
Karaibowie (Karibowie, Indianie Carib) to rdzenny lud Ameryki, który niegdyś zamieszkiwał Małe Antyle na Karaibach. Nazwa pochodzi od hiszpańskiego słowa Caríbales lub Caníbales i związana jest z kanibalizmem praktykowanym przez tych ludzi. Wyjątkowo wojowniczy i okrutni, używali oni kanoe do długich przepraw na Karaibach w celu plądrowania wysp zamieszkiwanych przez Indian Arawak (Taino).
Mężczyźni i kobiety Carib mówili różnymi językami. Wynikało to z faktu, że kobiety wzięte za żony przez mówiących w języku Carib mężczyzn były w większości porwane przy grabieżach i pochodziły z plemion mówiących językiem Arawak. Gdy w XVII w. rozpoczęła się kolonizacja, Indianie Carib zostali wytępieni. Przetrwały tylko małe ich grupy, głównie na wyspie Dominika w rezerwacie nazwanym Terytorium Indian Karibów.
Dzisiaj ich język jest wymarły, Indiane Carib nie mają swoich tradycji, pieśni, muzyki, tańców. Nie ma wśród nich charakterystycznych strojów czy zdobień, które pozwoliły by ich rozróżnić od innych mieszkańców Dominiki. Jedyne co przetrwało w ich tradycji to umiejętność budowy kanoe, oraz wyplatanie nieprzemakalnych koszy z wikliny.
L’Escalier Tête Chien to wyglądająca jak schody formacja z lawy przypominającą węża. W tym miejscu Ocean Atlantycki pokazuje swą siłę poprzez wielkie fale. Dla Indian Carib jest to szczególnie ważne miejsce. Zgodnie z legendą to właśnie tu Wielki Wąż wyszedł z oceanu na ląd. Legenda ta mówi również, że: "gdy Indianie Carib znikną całkowicie jako naród, to Wieki Wąż przysiągł powrócić w otchłań oceanu. Będzie to koniec świata."
" Ich jedynym ubraniem jest to czym okryła ich matka natura. Nie widać wśród nich żadnych przyjętych zasad. Wszyscy żyją pełną wolnością: piją i jedzą gdy czują się głodni bądź spragnieni, pracują i odpoczywają gdy mają na to ochotę. Nie patrzą oni w przyszłość. Nie mówię tu o dniu następnym, ale od śniadania do kolacji, łowią i polują dokładnie tyle ile potrzeba na najbliższy posiłek, nie trapią się o następny. Robią tylko tyle ile jest konieczne aby mieć dobry posiłek bez nadmiernej pracy."
Jacques du Tertre, rok 1667.
Karaibowie, bibliografia:
Hulme, Peter and Whitehead Neil L. Wild Majesty, Encounters with Caribs from Columbus to the Present Day.
