Po udanej rewolcie przeciwko Francji, kolonia Saint-Domingue została podzielona na dwie części. Republika na południu i samozwańcza monarchia Haiti na północy, z byłym niewolnikiem Henri Christophe, jako królem Henrykiem I.
Ukończony w 1813 roku pałac Sans-Souci został zbudowany i urządzony w europejskim stylu. W zdobionych pokojach z mahoniowymi meblami wisiały obrazy i lustra. System akweduktów dostarczał z gór wodę. Pałac otoczony parkami i fontannami był miejscem obfitych biesiad i tańców, często odwiedzanym przez zagranicznych gości. Pałac służył jako rezydencja królewska do roku 1820, kiedy to, samozwańczy król, odebrał sobie życie. Jego syn i spadkobierca został zabity przez rewolucjonistów 10 dni później. Opuszczony budynek, ograbiony przez mieszkańców sąsiednich wiosek i zniszczony przez trzęsienie ziemi z 1842 r. zmienił się w ruinę, które możemy zobaczyć dziś.
Pałac Sans-Souci i sąsiednia Citadelle La Laferrière są wyjątkowe i niezwykłe, lecz jednak to mało znane miejsca. Na Karaibach absolutnie nic nie może się równać z tymi dwoma architektonicznymi osiągnięciami, ale Haiti to bardzo biedny kraj, w którym turyści się nie pojawiają. Gdy przyjedziesz tu jako rzadki gość, uświadomisz sobie, że nie można zobaczyć tych miejsc samotnie i w spokoju. W ciągłym otoczeniu wielu osób próbujących sprzedawać pamiątki lub świadczyć usługi, możesz czuć się zobowiązany, aby pomóc im wszystkim, zatrudniając ich jako przewodników. Jednak w krótkim czasie łatwo zrozumieć jest, że jest tu zbyt wiele osób, które potrzebują pieniędzy, a ty nie jesteś przecież w stanie wesprzeć ich wszystkich.
