Francuski malarz Paul Gauguin spędził ostatnie lata życia na Hiva Oa na Markizach. Po podróży do Panamy i Martyniki, czasie spędzonym we Francji, Gauguin udał się na Tahiti i na Hiva Oa w Polinezji Francuskiej. Po przybyciu do Hiva Oa, Gauguin zaprzyjaźnił się z miejscowym biskupem. Przymuszając się aby regularnie uczestniczyć we mszy, zyskał on sobie przychylność księdza, który umożliwił mu zakup działki w centrum Otuona. Na swojej działce Gauguin zbudował dwupiętrowy dom. Ściany jego studia zostały udekorowane kolekcją nagich fotografii, które malarz kupił w drodze z Francji. Z biegiem czasu, styl życia Gauguina i młode kobiety wokół niego jako jego muzy wywołały krytykę biskupa. Antypatia stała się obopólna. Aby wyrazić swoje uczucia, Gauguin wyrzeźbił dwie rzeźby jako karykatury biskupa i jego służącej powszechnie uważanej za kochankę biskupa i umieścił je u stóp schodów w swoim domu. Rzeźbę biskupa Père Paillard znaleźliśmy na wystawie w Narodowej Galerii Sztuki w Waszyngtonie w Stanach Zjednoczonych.
Gauguin pociągały prymitywne społeczeństwa. Jego twórczość inspirowana była surowością i prostotą tak zwanej prymitywnej sztuki obcych kultur. Gauguin był pierwszym artystą, który osiągnął sukces publiczny, używając technik opartych na prymitywizmie jako ruchu w sztuce. W życiu prywatnym był nieustannym poszukiwaczem przyjemności i twierdził, że moralność europejska ogranicza go. Polinezyjskie kobiety przyciągnęły go szczególnie. Jego życiowe motto brzmiało: „Bądź zakochany, będziesz szczęśliwy”. Dom, który zbudował w Atuona, nazwał „Domem przyjemności”. Paul Gauguin miał wiele dzieci z wieloma młodymi kobietami. Zmarł w 1903 roku i pochowany jest na Hiva Oa.
Ostatnią wolą Paula Gauguin było umieszczenie na grobie jego własnej rzeźby z brązu o nazwie Oviri. W mitologii Tahitańskiej Oviri była boginią żałoby. Wydaje się, że artystyczna interpretacja tej bogini według Gauguin opiera się na zmumifikowanych czaszkach z Wysp Markizów i płaskorzeźbach z Borobudur na Jawie w Indonezji.
